Otwarcie wystawy "Rok Teatru Centralnego w fotografii"

Nie wiemy co to za fotografie. Wiedzieć nie da rady. Pamiętamy tylko gościa umorusanego w błocie. Umorusać się dobra rzecz. Warto ją mieć. Na wystawie zdjęć z Teatru Centralnego, nie zdjęcia były najważniejsze a co innego. Co? Tego zdawał się nie wiedzieć nikt. Ludzie zwabieni darmowym alkoholem i darmowym koncertem niemrawo rozsiedli się w fotelach i czekali. Nagle zrobił się tłumek. Wernisaż jakby gdzieś w tle tego zgiełku i czekania. Gdyby nie fakt, że przeczytaliśmy informację w zoomie, pewnie nie wpadlibyśmy nawet na to, że jesteśmy na wernisażu. No może nasze niewinne podejrzenie wzbudziłby stolik suto zastawiony wódką i tylko wódką. O tak – wódką powiadamy. I to jaką wódką!Alternatywa brzmiała – pić albo nie pić. A jak pić, to ile wlezie. A ile wlazło to nie jesteśmy w stanie ocenić. I tak to kurna powinno wyglądać. Wlazło na tyle, że nie byliśmy wstanie wysiedzieć 15 minut na koncercie Trio Passini – Moński – Kolokol. To, co pokazali muzycy z Pawłem Passinim na czele było bzdurne, puste i bez pomysłu do tego stopnia, że nie dziwota iż grali za friko. Gdyby nie fakt, że publiczność najebana darmową wódką (i winem, co podkreślić trzeba, bo i wino oprócz wódki było – podkreślam więc) pewnie wszyscy ulotniliby się w ciągu piętnastu minut. Skrzyżowanie kraftwerk, Joszka brody i kelly family – słowem, koktajl tylko dla koneserów. Na ale ta wóda to nas urzekła. Takie wernisaże będziemy promować i takim noty najwyższe stawiać. Ocena: celujący. Wzorujący. Przykład dający – zajebisty wernisaż.